Soft skills in een
mannenwereld

Veel Osborners belanden rechtstreeks vanuit de collegebanken bij AT Osborne. Projectmanager zorgvastgoed Anna van der Wal bewandelde een andere route. Zij deed een aantal jaren ervaring op in andere werkvelden voordat zij voor AT Osborne koos. In dit artikel vertelt zij waarom, en laat zij als ervaringsdeskundige haar gedachten gaan over de positie van een ‘vrouw in de bouw’.

Haar laatste werkgever voor AT Osborne was een groot, internationaal vastgoedbedrijf. “De focus lag daar op commerciële panden; renovatie en verkoop voor de winst”, vertelt Anna. Ik ontdekte dat mijn interesse daar niet echt naar uit ging. Bij AT Osborne vond ik een ander segment, dat mij beter past.” Als projectmanager werkt Anna nu aan zorgvastgoed projecten. Momenteel is zij onder meer betrokken bij de bouw van het Research en Diagnostiek Centrum ADORE van AUMC in Amsterdam. “Daar gaat het om de duurzame inrichting van het gebouw en om flexibiliteit richting de toekomst, waarbij kruisbestuiving tussen verschillende onderzoeksgroepen zo goed mogelijk wordt gefaciliteerd. Dat betekent dat ik met de gebruikers van het gebouw aan tafel zit.” Het maatschappelijke aspect is in mijn werk verankerd en dat is wat ik wil.” Binnen projecten kan Anna aangeven waar haar interesse naar uitgaat. “De werkverdeling wordt in onze adviesgroep onderling besproken en daarbij kun je aangeven welke rol je graag wil oppakken. Ook als het om eventuele volgende projecten gaat, krijg je de kans om te doen wat je interessant vindt.”

Dikke huid

Anna is actief in een branche die van oudsher als mannenwereld bekend staat. Wat vindt zij ervan om een ‘vrouw in de bouw’ te zijn? “Laat ik voorop stellen dat ik niet dagelijks met bouwschoenen aan in de klei sta. Ik ben projectmanager en in deze functie sta je iets verder af van die traditionele mannenwereld. Bovendien gedij ik wel in een omgeving waar veel mannen werken. Ze zijn over het algemeen direct, duidelijk en uitgesproken. Maar ik heb ook wel mindere ervaringen gehad. Jaren geleden werkte ik in een industriële omgeving, als één van de vijf vrouwen op een bouwlocatie waar ongeveer duizend mannen werkzaam waren. Daar werd ik in het begin niet serieus genomen. Ook was er sprake van nafluiten en vrouwonvriendelijke opmerkingen. Daar heb ik een dikke huid van gekregen. Maar ik besef dat de impact van dergelijke situaties voor andere vrouwen heftiger kan zijn. Daarom is vrouwonvriendelijk gedrag altijd onacceptabel.”

Diversiteit en inclusie

In haar huidige werkomgeving heeft Anna geen dikke huid nodig. Maar ze vergeet niet dat ze zich in een door mannen gedomineerd werkveld bevindt. “Het vervult mij toch met een soort trots. Vrouwen in de bouw en in andere door mannen gedomineerde werkvelden doorbreken een barrière. Het is goed als er aandacht naar dat onderwerp blijft uitgaan. Overigens niet alleen ten aanzien van vrouwen, maar ook van andere ondervertegenwoordigde groepen. Of dat nu om etniciteit gaat, om geloofsovertuiging, gender of wat dan ook. Diversiteit en inclusie zijn belangrijke onderwerpen.”

Dat is ook bij AT Osborne het geval. In de anderhalf jaar dat Anna er werkt, passeerden trainingen de revue op het gebied van ‘soft skills’ en ‘unconscious bias’ (onbewuste vooroordelen) en vond er een ‘Vrouwelijk Leiderschap’ evenement plaats. “Er is ook een werkgroep Diversiteit & Inclusie, die de aandacht onder meer richt op procedures tijdens de werving en selectie van nieuwe medewerkers. Er worden trouwens bij AT Osborne sinds een paar jaar al steeds meer vrouwen aangenomen, dus we zijn hier op de goede weg.”